Granit Graversfors

Występuje w wielu odmianach:

czerwony granit Graversfors; granit o teksturze plamistej. Jest to bladoczerwony lub ciemnoczerwony granit biotytowy. Barwę nadają mu skalenie alkaliczne dochodzące do 14 mm wielkości. Kwarc jest jasnoniebieski i tworzy duże nagromadzenia. Biotyt (zielonoczarne blaszki) w bladoczerwonej odmianie granitu jest reprezentowany mniej licznie aniżeli w granicie ciemnoczerwonym. Wszystkie wymienione minerały (skalenie, kwarc, biotyt) występują w skupieniach i nadają skale plamisty wygląd.
czerwony porfirowaty granit Graversfors; różni się od poprzedniego tylko większym udziałem biotytu i strukturą zaznaczoną przez duże kryształy czerwonych skaleni alkalicznych.
brunatnoszary granit Graversfors; Jest to wybitnie charakterystyczny granit biotytowo-hornblendowy. Głównym jego składnikiem jest skaleń alkaliczny o barwie czarnobrunatnej lub szarobrunatnej. Na ogół są to pojedyncze karlsbadzkie bliźniaki wielkości 3–6 cm. Grube blaszki biotytu występują w skupieniach. Kwarc widać dopiero po dokładnym przypatrzeniu się skale; występuje on w gruzełkowatych nagromadzeniach o zabarwieniu ciemnofioletowoniebieskim. Widoczna jest znaczna przewaga skaleni potasowych nad plagioklazami. Biotyt i hornblenda tworzą w skupienia i gniazda. Granit ten charakteryzuje się częściowo gruzełkowatą budową skaleni w wyniku kataklastycznych zmian skały.

Marmur i granit braćmi byli
jeden za drugim się urodzili,
Bliźniacy z nich niebywali
często w salonach i pałacach się pojawiali

Lecz przyszedł zły Łupek
władca kamiennych chałupek,
zamienił braci w dwa kamienne bloki
co by od tej pory zmuszeni byli
rywalizować po wsze wieki.

Granit i marmur