Granit Pernio

Granit biotytowy mikroklinowy o strukturze fanerokrystaliczno-porfirowej i zabarwieniu jasnoczerwonym do szaroczerwonego. Występują w nim słupkowate kryształy skaleni o rozmiarach do 30mmi prawie zawsze niemal równoległym ułożeniu (tekstura zwykle jest równoległa, rzadko bezładna). Czerwone zabarwienie skała zawdzięcza obecności czerwonych skaleni zarówno w postaci dużych kryształów, jak też w otaczającej je drobnoziarnistej masie skalnej. W masie skalnej są obecne także jasne ziarna kwarcu i drobne blaszki biotytu (lepidomelanu). Liczne kryształy mikroklinu występują w postaci bliźniaków karlsbadzkich, łatwo identyfikowalnych gołym okiem. Mają one niekiedy zabarwienie ciemnoczerwone, ale najczęściej różowe do różowobiałego. Duże kryształy skaleni otacza masa zbudowana z jasnoszarego, niekiedy szklistego kwarcu, biotytu, czerwonego, ale także różowego, a nawet białego skalenia potasowego oraz wielokrotnie zbliźniaczonych ciemnoczerwonych lub ceglastych plagioklazów.

Większość skaleni zawiera drobne, niekiedy kropelkowate wrostki kwarcu i biotytu. Wietrzenie prowadzi do wybielenia dużych skaleni, co bardzo zmienia wygląd skały. Powierzchnia zwietrzałych skaleni jest wybitnie nierówna, co szczególnie zaznacza się na granicy z ziarnami kwarcu. Rzuca się w oczy duża liczba 1–2 mm, przeróżnie ukształtowanych rdzawych plamek. Dość często występują ziarna almandynu. Podobne makroskopowo granity Blekinge nie zawierają drobnych czerwonych plagioklazów, granity Siljan zaś nie wykazują tekstury kierunkowej.

wstecz

Wierszyk

Marmur i granit braćmi byli
jeden za drugim się urodzili,
Bliźniacy z nich niebywali
często w salonach i pałacach się pojawiali

Lecz przyszedł zły Łupek
władca kamiennych chałupek,
zamienił braci w dwa kamienne bloki
co by od tej pory zmuszeni byli
rywalizować po wsze wieki.

Przydatne linki