Granit Ragunda

Granit biotytowy o strukturze grubo- lub rzadziej średnioziarnistej, względnie nierównoziarnistej, złożony z bladoczerwonawego mikroklinu, nielicznego, jasnoszarego, czasem z zielonkawym odcieniem, plagioklazu i dużych ziaren kwarcu. Miejscami pojawiają się nieregularne czarne skupienia biotytu i minerałów rudnych. Ziarna plagioklazów o wymiarach 10–15mm są rozrzucone równomiernie w całej masie skały, jednak część z nich tworzy otoczki wokół kryształów mikroklinu, co nadaje skale wygląd zbliżony do granitu rapakiwi. Skalenie potasowe tworzą duże (ok. 1 cm), żółtobrązowe do czerwonawych, prostokątne ziarna o nieregularnych granicach. (skutek procesów korozyjnych), Kwarc jasnoszary do białawego, niekiedy ciemnobrunatnoszary, przezroczysty, w postaci okrągłych ziaren o średnicy 1–3 mm (niekiedy prawie idiomorficznych), otaczających kryształy skalenia potasowego.

Tekstura skały jest masywna, miejscami gnejsowata z idiomorficznymi plagioklazami i ksenomorficznym kwarcem. Znane są również aplitowe i syenitowe granity Ragunda. Odmiana aplitowa wyróżnia się mniejszym udziałem minerałów ciemnych i drobniejszą strukturą. Cechuje ją blada, rzadziej intensywnie czerwona barwa i obecność do 5% hornblendy. Niekiedy ma strukturę zbliżoną do fanerokrystaliczno-porfirowej. Odmiana syenitowa jest szarawozielona i gruboziarnista. Skalenie są reprezentowane przez ortoklaz i plagioklazy, tworzące razem mikropertytowe przerosty. Zielona hornblenda, biotyt i minerały poboczne stanowią 10–14%.

wstecz

Wierszyk

Marmur i granit braćmi byli
jeden za drugim się urodzili,
Bliźniacy z nich niebywali
często w salonach i pałacach się pojawiali

Lecz przyszedł zły Łupek
władca kamiennych chałupek,
zamienił braci w dwa kamienne bloki
co by od tej pory zmuszeni byli
rywalizować po wsze wieki.

Przydatne linki